In januari 2012 namen we de beslissing om een hond in huis te nemen. We gingen naar het dierenasiel bij ons in de buurt en keerden dolgelukkig terug met Gus, een Munsterlander van 11 maanden oud. Gus veroverde meteen onze harten, maar liefde alleen volstaat niet om een jachthond op te voeden.
Voor gezondheidsadvies konden we bij onze dierenarts terecht, maar voor alle andere aspecten van de opvoeding, zoals groei en voeding, was het moeilijk om het juiste advies te krijgen. En als we op vakantie gingen, was het een hele zoektocht om een geschikte dogsitter te vinden. Je vertrouwt je huisdier namelijk niet aan iedereen toe.
We voelden de behoefte om te kunnen terugvallen op een gemeenschap die houdt van huisdieren zoals Gus. De nood werd écht groot toen we om beroepsredenen verhuisden van ons huis op het platteland naar een appartement in de stad. Het was voor ons gezin uitgesloten om Gus terug naar het asiel te brengen.
Daarom richtten we in 2019 Mopets op, een community van gelukkige diereneigenaars die alle behoeften van een huisdier én hun baasjes centraliseert op één plek.
